مطالب این بخش جمع آوری شده از مراکز و مؤسسات مختلف پاسخگویی می باشد و بعضا ممکن است با دیدگاه و نظرات این مؤسسه (تحقیقاتی حضرت ولی عصر (عج)) یکسان نباشد.
و طبیعتا مسئولیت پاسخ هایی ارائه شده با مراکز پاسخ دهنده می باشد.

  کد مطلب:19118 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:6

«اِنابه» چيست و راه تحصيل آن چگونه است؟
«انابه» به دو معنا آمده كه هر دو بيارتباط به ريشه لغوي كلمه آن نيست؛ زيرا ثلاثي مجرد آن يا معتل واوي است يا معتل يايي: 1 ـ رجوع مكرر و نوبت گيريهاي پياپي

2 ـ انقطاع كامل به سوي خداي سبحان. انقطاع كامل هنگامي ميسر است كه همه تعلقات جوانحي و جوارحي فرو ريزد. و انسان به طور كامل با خدا پيوند برقرار كند.

در مناجات شعبانيه آمده است: «إلهي هب لي كمال الإنقطاع إليك» (مفاتيح الجنان، مناجات شعبانيه) اگر انسان كمال الانقطاع إلي الله داشت، ديگر به سوي زمين گرايش نميكند و ثقل او متوجه عالم طبيعت نميشود تا مشمول توبيخ «اثا قَلْتم إلي الأرض» توبه/38 و مصداق «أخلد إلي الأرض» اعراف/176 گردد، يعني در زمره كساني كه به پستي گراييدند و جاودانگي خود را در گرايش به طبيعت ميديدند، نخواهد بود.

اگر انسان از زنجير اسارت هوس و بردگي هوي آزاد شد، چنانكه برنامه پيامبر اكرم (ص) آزادسازي انسانها بوده: « و يَضع عَنهم إِصرهم و الأغلال التي كانت عليهم» اعراف/157 ميتواند در كمال سبكباري حركت و پرواز كرده و از طبيعت منقطع گردد و به سوي ماوراي طبيعت انابه نمايد. كسي كه از غير خدا منقطع شده، هرگز بيگانه او را به سمت خود جذب نميكند، بلكه به سوي خدا جذب ميشود. حالت انقطاع از غير حق و رجوع تام به سوي خدا را «انابه» مينامند.

در منزل عليبن الحسين (سلام الله عليهما ) حريقي رخ داد و همه تلاش ميكردند آتش را خاموش كنند. اما حضرت سجاد(ع) چنان مجذوب عبادت الهي بود كه به آتش و تلاشهايي كه براي خاموش كردن آن ميشد توجه نداشت، پس از نماز، به آن حضرت (ع) گفتند: شما توجهي به آتش سوزي نكرديد؟ فرمود: من متوجه خاموش كردن آتش ديگري بودم و آن، آتش جهنم و قهر خداوند سبحان بود لذا متوجه اين آتش طبيعي نشدم: «ألهتْني عنها النار الكبري» (بحار 46/80)

نقل شده است كه فرزندان بعضي از امامان معصوم سعي ميكردند. وقتي كه آن حضرت (ع) مشغول نماز است، شروع به بازي كنند؛ چون ميدانستند در حال نماز، آن حضرت توجهي به آنان نميكند.

اثر مهم انابه آن است كه چون انسان منقطع به خداست، شيطان به سراغ او نميرود؛ زيرا اين انسان برخوردار از انابه در حال توجه و ذكر كامل است و ذكر خدا شيطان را طرد ميكند.

براي پيدايش حالت انابه، به معناي نوبتگيري و رجوع مكرر، دستورهاي فراواني رسيده، از جمله نمازهاي پنجگانه است كه در دو جاي قرآن به آن اشاره شده است: «أقِم الصلوات لِدُلوك الشمس إلي غَسْقِ الليل و قُرآن الفجر» اسراء/78 در پنج وقت و در حالات گوناگون توجه به خدا داشته باش. «و أقم الصلوات طرفي النهار و زلفاً من الليل» هود/114 در دو طرف روز و پاسي از شب نماز را به پا دار.

آيات ديگري كه دربارة اوقات، اسباب و علل نماز يا عبادتهاي ديگر آمده، همه نشانگر آن است كه به منظور حراست ايمان از گزند نسيان و آسيب غفلت، چارهاي جز نوبتهاي مكرر در رجوع به سوي خداي سبحان نيست.

انساني كه به خدا انابه دارد، فقط از او پرهيز ميكند. چنانكه فرمود: «منيبين إليه و التقوه» يعني از خداوند بپرهيزيد. پس تقوا اختصاصي به پرهيز از آتش ندراد، بلكه بالاتر از تقوا و پرهيز از آتش همانا تقواي از خداوند سبحان است؛ زيرا منشأ تقواي از آتش، خوف نفسي است؛ ولي منشأ تقواي از خداوند، خوف عقلي است.

: آية الله جوادي آملي
تفسير موضوعي قرآن ج 12 (فطرت در قرآن)

مطالب این بخش جمع آوری شده از مراکز و مؤسسات مختلف پاسخگویی می باشد و بعضا ممکن است با دیدگاه و نظرات این مؤسسه (تحقیقاتی حضرت ولی عصر (عج)) یکسان نباشد.
و طبیعتا مسئولیت پاسخ هایی ارائه شده با مراکز پاسخ دهنده می باشد.